Op mijn manier, a mi manera, a modo mio [1]

MY WAY Op mijn manier, a mi manera, a modo mio1 Marga Auré et Marie-Claude Sureau De psychoanalyse is een praktijk die geval per geval werkt. Dit bevestigen we met klem. De lacaniaanse oriëntatie die ons door Jacques-Alain Miller is aangereikt, brengt ons een praktijk met niet-gestandaardiseerde principes. Deze principes respecteren onze psychoanalytische identiteit, zowel in de psychoanalyse toegepast op de psychotherapie als in de multidisciplinaire praktijk-met-verschillenden (pratique-à-plusieurs).

Voor elk geval beogen we het meest “singuliere”, zo duidt J.-A. Miller het in zijn lessen ‘Choses de finesse en psychanalyse’2 aan, hetgeen verder gaat dan louter diagnostische vragen. Psychoanalytici werken met hun “singulariteit”, deze van hun verlangen, zelfs van hun sinthoom. De vraag over de toegepaste psychoanalyse heeft in het freudiaanse veld initiatieven en meerdere uitvindingen doen verschijnen van sommigen die willen antwoorden op de hedendaagse symptomen. Op hun manier nemen ze een « bewijs van ontvangst » op zich, en dit naar de indicatie van Lacan, voor het hedendaagse onbehagen.

De rubriek MY WAY roept dan ook onze Europese (Poolse, Griekse, Franse, Belgische, Engelse, Ierse, Israëlische, Italiaanse, Spaanse, Portugese, enz.) collega’s op te spreken over hun niet gestandaardiseerde praktijk, deze waarvan zij aan de grondslag liggen in hun instellingen (scholen, crèches, gevangenissen, ziekenhuizen, buurtwerkingen, enz.). Wij willen hen de gelegenheid geven de weg die ze aflegden wat meer te formaliseren en ter kennis te brengen aan al diegenen die geïnteresseerd zijn in de “kliniek buiten de normen”. Het zal onze manier zijn om PIPOL 8 voor te bereiden en zodoende een inventaris op te stellen van de diverse uitvindingen binnen ons veld.

Onze rubriek zal samengesteld zijn uit korte, levendige en gevatte getuigenissen over de verschillende ervaringen in diverse werkvelden waar de psychoanalyse van vandaag leeft: daar waar de psychoanalytici leren van spreekwezens die hen hun detaal (lalangue) adresseren en gebruiken om singuliere oplossingen te ontwikkelen.

Deze teksten zullen rekenschap afleggen van de overdrachtsband die gesmeed is door het beluisteren van een woord dat ontwikkeld wordt dankzij deze werktuigen die geschikt zijn voor het beluisteren van een spreken dat zich ontwikkelt via deze dispositieven die geschikt zijn voor een “kliniek buiten de normen”. We zullen aandachtig zijn voor de manier waarop deze kliniek mogelijk wordt gemaakt “niet zonder” de psychoanalyse van elkeen, op zijn minst deze van de initiatiefnemers, maar ook dankzij het ontwikkelen van het werk waar PIPOL 8 zich toe leent en waarin ze zich nu reeds kunnen inschrijven. We kijken uit naar jullie getuigenissen.

1 Traduction par Christian Loones

2 Cf. Miller J-A., « Nous sommes poussés de droite à gauche », La Cause freudienne, Paris, Navarin, n° 71, juin 2009, p. 63.