De dingen van de liefde uitvinden
Het nieuwe nummer van My Way gaat van start met Anaëlle Lebovits-Quenehen, die ons onderdompelt in het universum van populaire nieuwe websites “waar mannen en vrouwen elkaar proberen te ontmoeten met het oog op het voortbrengen van nageslacht”. Dit gebeurt op grond van een contract dat zou doen geloven in het bestaan van de seksuele verhouding tussen een man en een vrouw.
De tekst van Claudia Iddan toont echter aan dat zelfs met een waterdicht contract “elkeen in deze nieuwe familiale configuratie zijn plaats vindt op basis van zijn eigen identificatorische en symptomatische bagage”.
En gelukkig maar!
Want zoals Jacqueline Dheret preciseert, is het net “het onstuitbare reële van de familiale ontsporingen” dat de taal van het subject creëert.
Het is vooral doorheen de mazen van het contract dat het jonge subject in deze nieuwe families een weg zal vinden om zich te verankeren in de wereld. Zoals een jong patiëntje me onlangs aangaf door met (im)pertinentie de online ontmoeting (of het ontbreken daarvan) van haar ouders te ondervragen. Waarmee ze meteen ook het verlangen ondervroeg dat de kiem vormde voor haar geboorte: “Hoe zijn ze erin geslaagd om verliefd te worden achter het scherm van hun iPhone?”
Net als Stefan Zweig die op zoekt gaat naar het genot dat vervat zit in de taal, gaat dit kleine meisje niet voorbij aan de “dingen van de liefde”, zoals Epaminondas Theodoridis ze in navolging van Lacan noemt. De dingen van de liefde die het kapitalistisch discours, evenals de verslavingen waaraan ze inherent zijn, probeert te bedekken.
Vertaling: Christel Van den Eeden
