Editoriaal My Way 20

In deze My Way zullen we lezen hoe het discours van de wetenschap een steeds grotere plaats inneemt in de kliniek en hoe dat resoneert met de toenemende malaise in onze samenleving.

Volgens Jean-Claude Maleval kunnen we het begin van deze evolutie situeren in 1980, met de publicatie van de DSM-III. De ontwikkelaars van het handboek wilden zo de psychiatrie ingang doen vinden in de wetenschap[1], aldus Maleval.

Het artikel van Valérie Pera Guillot brengt een overzicht van enkele belangrijke data sinds de jaren ’80 waarop de psychiatrische kliniek in Frankrijk ondermijnd werd.

Over welke wetenschap gaat het eigenlijk? Stéphanie Lavigne heeft het over de pseudowetenschap van de addictologie, die “erop gericht is verbruikers van het teveel te reguleren”. Zonder rekening te houden met wat de psychoanalyse ons leert, namelijk dat het genot niet becijferd kan worden.

Célia Breton brengt in haar artikel de limiet van de categorisering ter sprake, vertrekkend vanuit de zogenaamde vrouwelijke dwangneurose.

En René Raggenbas vertelt ons over een Zwitserse wet van 2015, die psychiaters en psychologen uit het kanton Wallis verplicht er melding van te maken wanneer ze bij hun patiënten tekenen opmerken die kunnen wijzen op het risico tot geweldpleging. De auteur attendeert ons op een trieste waarheid met een citaat van R. Barthes: “Fascisme verhindert het spreken niet, het dwingt tot spreken.”

Een goeie gelegenheid om ons eraan te herinneren dat in België onlangs de rubriek “Melden van misbruik van de titel van psycholoog” werd toegevoegd aan de deontologische code van de psychologen. Tegenover die oproep tot verklikken vraagt Gil Caroz zich af: “Zouden sciëntisme en populisme hand in hand marcheren wanneer het gaat om het realiseren van uitsluiting en verontwaardiging over het opborrelend protest?”[2].

Ten slotte snijdt het interview door Pipol met journalist Michel Gheude, auteur van het essay De revolutie is niet ten einde, onder meer de kwestie aan van transparantie in haar verhouding tot democratie.

Kortom, niks dan hete hangijzers in deze My Way en vragen die we ons allemaal stellen…

[1] Maleval, J.-Cl., « Limites et dangers des DSM », L’évolution psychiatrique 68, 2003, pp. 39-61.

[2] Caroz G., « Dénoncez ! », sur le site Copel-Cobes, collectif belge des praticiens de la parole, 2017.

Vertaling Christel Van den Eeden