Editoriaal

In het argument van de volgende PIPOL-dagen, waarvan zij directrice is, moedigt Patricia Bosquin-Caroz ons aan om buiten de normen te denken.

De psychoanalyse wedt op de ontmoeting, om “de onvergelijkbare intieme letter van het spreekwezen (parlêtre) te laten geschieden”, zo preciseert ze. De psychoanalyse en haar ethiek van het goed spreken nodigen het subject uit, niet om zich te normaliseren maar om zijn singulariteit te doen verschijnen, dat merkteken van de taal dat zijn lichaam traumatiseert. Het subject wordt uitgenodigd om zijn plan te trekken met het verschil. Op het ogenblik dat ik deze woorden schrijf, heeft in Frankrijk dit verschil van elkeen een weg gevonden om te kunnen voortbestaan, zonder een onuitwisbaar merkteken van een zekere dood te worden. Integendeel, dit verschil, dit singuliere merkteken, intiem en privé, heeft meer dan twee derde van de kiezers verzameld tegen de haat. De doodsdrift heeft niet de weg gevolgd van de expressie van de Haat, maar nam het tegenovergestelde pad, dat van de liefde. En op zondag 7 mei was dat meer bepaald de liefde voor de band met de ander aan de kant van Eros, waardoor Thanatos die de band met de Ander tart en doet uiteenspatten het zwijgen werd opgelegd (Cfr. de interventie van J.-A. Miller, “Enfants violents”, tijdens de vierde Journée de l’Institut de l’Enfant, niet gepubliceerd).

Eros vinden we terug in erotiek, in sensualiteit, wanneer de band met de ander in de liefdesact “als poëzie is”, zoals Evagelia Tsoni aantoont. Poëzie creëert ook de taal en “onze taal is levend en steeds onder constructie”, herinnert ons Katty Langelez-Stevens, verwijzend naar Seminarie 23, Het sintoom: “Een taal is levend voor zover ze op elk moment gecreëerd wordt”. Om zich te verdedigen “tegen een reële dat het subject ontmoet”, aldus Marie Laurent, knutselt het subject iets ineen via de artistieke of literaire creatie, of via de subjectieve creatie in een sintoom, iets waarmee het “zijn plan kan trekken”. Een supplementaire knoop, of een suppletie waar de band met de Ander uiteen is gevallen, bijvoorbeeld bij verslavingen die “een genot viseren dat niet verbonden is met de wetten van de taal”, zoals Vic Everaert het zo mooi formuleert.

Vertaling Christel Van den Eeden